Stocznia Cesarska

Układ urbanistyczny i przestrzenny

Układ urbanistyczny definiują wyraźne linie zabudowy, odpowiadające zasięgom historycznych struktur i powiązane z osiami sąsiadujących zachowanych budynków. Nowoprojektowane bryły podążają za oryginalnym układem dawnych hal przemysłowych, tworząc architekturę, która stanowi współczesne tło dla zabytkowego kontekstu.

Aby uniknąć zdominowania historycznej zabudowy, nowe budynki mają zróżnicowaną wysokość – wyższe części są cofnięte, by zminimalizować ich wpływ na przestrzenie publiczne. Podział masy budynków odzwierciedla rytm i skalę dawnych hal stoczniowych, przy zachowaniu spójności wizualnej i przestrzennej.

Język architektoniczny i materiały

Wyraz architektoniczny oparty jest na dialogu między cegłą a stalą, nawiązującym do przemysłowej przeszłości stoczni. Dolne kondygnacje wykończone są cegłą – odpowiadają wysokości i charakterowi dawnych hal. Powyżej wznoszą się lżejsze struktury ze stali i szkła, inspirowane sylwetkami charakterystycznych dźwigów gdańskiego portu. Kontrastowe podejście materiałowe podkreśla pionowe warstwowanie historii miejsca – cegła symbolizuje osadzenie i ciągłość historyczną, stal – współczesne uzupełnienie.

Artykulacja elewacji, w tym perforowana cegła, wielkoformatowe panele stalowe oraz detale inspirowane przemysłem, odzwierciedlają solidny charakter stoczni, wprowadzając jednocześnie współczesne interpretacje historycznych form, takich jak nowoczesne fryzy arkadowe i rytmiczne podziały okien.

Integracja z historyczną zabudową

Kluczowym elementem projektu Dyrekcja Yard jest jego relacja z zabytkowymi budynkami Dyrekcji i Formierni, które są zachowane i zaadaptowane w ramach inwestycji. Nowa architektura tworzy widokowe osie i kadry skierowane w stronę tych charakterystycznych obiektów, wzmacniając ich dominującą rolę w krajobrazie. Projektowana infrastruktura podziemna obsługuje zarówno nowe, jak i zabytkowe budynki, umożliwiając ich współczesną modernizację bez ingerencji wizualnej.

Przestrzenie publiczne i półpubliczne

Założenie podkreśla przepuszczalność pieszą i dostępność publiczną – pasaże, przejścia i wewnętrzne dziedzińce nawiązują do historycznych tras i przemysłowych podziałów. Centralnym punktem kompozycji jest półpubliczny dziedziniec, utworzony przez otaczające go nowe i zabytkowe budynki, który pełni rolę miejskiego placu powiązanego z pieszymi ciągami.

Charakterystycznym elementem założenia jest budynek zlokalizowany na wschód od budynku Dyrekcji, którego ekspresyjna forma – inspirowana obrazem ułożonych arkuszy metalu – stanowi dominantę urbanistyczną i punkt orientacyjny w kompozycji. Wysunięte elementy i kolumnady tego obiektu definiują centrum przestrzeni publicznej, tworząc ramy dla spotkań, targów i aktywności plenerowych.

Kompozycja elewacji i dachów

Budynki charakteryzują się bogatą tektoniką i głębią elewacji – zastosowano cegłę w różnych odcieniach, perforacje i faktury przemysłowe, by nawiązać do tożsamości stoczni. Dwa najwyższe poziomy są cofnięte i wykończone metalowymi panelami z pionowymi żaluzjami, co nadaje architekturze lekkości i przywołuje obraz dźwigów unoszących się nad ceglanym krajobrazem historycznej stoczni.

Dachy zostały zaprojektowane z uwzględnieniem istniejących stalowych kratownic, które pozostają widoczne jako strukturalne relikty. Sama geometria dachów nawiązuje do sylwety zabytkowego budynku Dyrekcji – z charakterystycznymi szczytami i lukarnami.

Pierwszy etap Stoczni Cesarskiej to przemyślana, współczesna reinterpretacja dziedzictwa Stoczni Gdańskiej, łącząca historyczną wrażliwość z nowoczesnym miejskim życiem. Poprzez odpowiednią kompozycję, dobór materiałów i szacunek dla kontekstu, projekt tworzy dynamiczną, wielowarstwową dzielnicę, która oddaje tożsamość miejsca, wprowadzając zarazem nowe życie w ten historycznie znaczący teren.